ὀνόχειλος

Ancient Greek

Alternative forms
  • ὀνοχειλές (onokheilés)

Etymology

From ὄνος (ónos, “donkey”) +‎ χεῖλος (kheîlos, “lip”).

Pronunciation
 

Noun

ὀνόχειλος • (onókheilos) f (genitive ὀνοχείλου); second declension

  1. Cretan bugloss (Echium parviflorum)

Inflection
Second declension of ἡ ὀνόχειλος; τῆς ὀνοχείλου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ ὀνόχειλος
hē onókheilos		 τὼ ὀνοχείλω
tṑ onokheílō		 αἱ ὀνόχειλοι
hai onókheiloi
Genitive τῆς ὀνοχείλου
tês onokheílou		 τοῖν ὀνοχείλοιν
toîn onokheíloin		 τῶν ὀνοχείλων
tôn onokheílōn
Dative τῇ ὀνοχείλῳ
têi onokheílōi		 τοῖν ὀνοχείλοιν
toîn onokheíloin		 ταῖς ὀνοχείλοις
taîs onokheílois
Accusative τὴν ὀνόχειλον
tḕn onókheilon		 τὼ ὀνοχείλω
tṑ onokheílō		 τᾱ̀ς ὀνοχείλους
tā̀s onokheílous
Vocative ὀνόχειλε
onókheile		 ὀνοχείλω
onokheílō		 ὀνόχειλοι
onókheiloi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.