Posidon
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek Ποσειδῶν (Poseidôn).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /poˈsiː.doːn/, [pɔˈs̠iːd̪oːn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /poˈsi.don/, [poˈs̬iːd̪on]
Proper noun
Posīdōn m sg (genitive Posīdōnis); third declension
- (Greek mythology, New Latin) Poseidon
- 1840, Johannes Franz, Elementa epigraphices Graecae, →OCLC, page 54:
- Atque ex descriptione Prokeschii templum Posidonis Theraei in promontorio supparem situm habuit in speluncâ; cuius in petrae fragminibus nomina insculpta sunt innumerabilia.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1890, Johannes Teufer, De Homero in apophthegmatis usurpato, →OCLC, page 11:
- […] injuria autem Droysenius verba γαιήοχε κυανοχαῖτα, quae omnino non significant premit, cum ne tunc quidem condicio rerum talis fuerit, ut Aegyptii ipsi Antigonum Posidonem appellaverint.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1912, Josephus Cserép, De Pelasgis Etruscisque quid fabulis heroicis ac priscis nominibus doceamur, →OCLC, page 14:
- Zeus et Posidon fratres in fabula heroica sunt; sed initio iidem fuisse videntur.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Third-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Posīdōn |
Genitive | Posīdōnis |
Dative | Posīdōnī |
Accusative | Posīdōnem |
Ablative | Posīdōne |
Vocative | Posīdōn |
Related terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.