Shakespearius
Latin
Etymology
From English Shakespeare + -ius.
Proper noun
Shakespeārius m sg (genitive Shakespeāriī); second declension
- Shakespeare
- 1765, Origines Typographicae. Gerardo Meerman Auctore. Tomus Alter., page VII:
- Si quæras, e quibus fontibus quoad facta hiſtorica biberit Shakeſpearius, reſpondebit Anonymus in vitis Poetarum Anglorum (the Poetical Regiſter) Vol. II. p. 231. edit. Lond. 1724. eum conſuluiſſe fabianum, pol. virgilium, hallium, molinshedium, graftonum, stowium, speedium, &c.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1799, Aristophanis Nubes, page XXXIX:
- Tragicae autem illae comoediae quales ſint, quibusdam ſcenis tragoediarum ſuarum ostendit Shakeſpearius.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1811, Aeschyli Tragœdiæ Quæ Supersunt, Deperditarum Fabularum Fragmenta, page 176:
- Nec ipse quidem Shakespearius major esse potuit.
- (please add an English translation of this quotation)
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Shakespeārius |
Genitive | Shakespeāriī |
Dative | Shakespeāriō |
Accusative | Shakespeārium |
Ablative | Shakespeāriō |
Vocative | Shakespeārie |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.