Shakespearius

Latin

Etymology

From English Shakespeare + -ius.

Proper noun

Shakespeārius m sg (genitive Shakespeāriī); second declension

  1. Shakespeare
    • 1765, Origines Typographicae. Gerardo Meerman Auctore. Tomus Alter., page VII:
      Si quæras, e quibus fontibus quoad facta hiſtorica biberit Shakeſpearius, reſpondebit Anonymus in vitis Poetarum Anglorum (the Poetical Regiſter) Vol. II. p. 231. edit. Lond. 1724. eum conſuluiſſe fabianum, pol. virgilium, hallium, molinshedium, graftonum, stowium, speedium, &c.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1799, Aristophanis Nubes, page XXXIX:
      Tragicae autem illae comoediae quales ſint, quibusdam ſcenis tragoediarum ſuarum ostendit Shakeſpearius.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 1811, Aeschyli Tragœdiæ Quæ Supersunt, Deperditarum Fabularum Fragmenta, page 176:
      Nec ipse quidem Shakespearius major esse potuit.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

Second-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Shakespeārius
Genitive Shakespeāriī
Dative Shakespeāriō
Accusative Shakespeārium
Ablative Shakespeāriō
Vocative Shakespeārie
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.