aanleggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenleggen. Equivalent to aan +‎ leggen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈaːnlɛɣə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: aan‧leg‧gen

Verb

aanleggen

  1. (transitive) To set up, lay out.
  2. (transitive) To construct, to build.
  3. (ergative) To moor (a boat).
  4. (transitive) To aim (e.g., a rifle, at a target)

Inflection
Inflection of aanleggen (weak, separable)
infinitive aanleggen
past singular legde aan
past participle aangelegd
infinitive aanleggen
gerund aanleggen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular leg aanlegde aanaanlegaanlegde
2nd person sing. (jij) legt aanlegde aanaanlegtaanlegde
2nd person sing. (u) legt aanlegde aanaanlegtaanlegde
2nd person sing. (gij) legt aanlegde aanaanlegtaanlegde
3rd person singular legt aanlegde aanaanlegtaanlegde
plural leggen aanlegden aanaanleggenaanlegden
subjunctive sing.1 legge aanlegde aanaanleggeaanlegde
subjunctive plur.1 leggen aanlegden aanaanleggenaanlegden
imperative sing. leg aan
imperative plur.1 legt aan
participles aanleggendaangelegd
1) Archaic.

Derived terms
  • aanlegger
  • aanlegster

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.