abiudicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of abiūdicō.

Participle

abiūdicātūrus m (feminine abiūdicātūra, neuter abiūdicātūrum); first/second declension

  1. about to deprive

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative abiudicaturus abiudicatura abiudicaturum abiudicaturī abiudicaturae abiudicatura
Genitive abiudicaturī abiudicaturae abiudicaturī abiudicaturōrum abiudicaturārum abiudicaturōrum
Dative abiudicaturō abiudicaturae abiudicaturō abiudicaturīs abiudicaturīs abiudicaturīs
Accusative abiudicaturum abiudicaturam abiudicaturum abiudicaturōs abiudicaturās abiudicatura
Ablative abiudicaturō abiudicaturā abiudicaturō abiudicaturīs abiudicaturīs abiudicaturīs
Vocative abiudicature abiudicatura abiudicaturum abiudicaturī abiudicaturae abiudicatura
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.