abominaturus

Latin

Etymology

Future active participle of abōminor.

Participle

abōminātūrus m (feminine abōminātūra, neuter abōminātūrum); first/second declension

  1. about to abominate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative abōminātūrus abōminātūra abōminātūrum abōminātūrī abōminātūrae abōminātūra
Genitive abōminātūrī abōminātūrae abōminātūrī abōminātūrōrum abōminātūrārum abōminātūrōrum
Dative abōminātūrō abōminātūrae abōminātūrō abōminātūrīs abōminātūrīs abōminātūrīs
Accusative abōminātūrum abōminātūram abōminātūrum abōminātūrōs abōminātūrās abōminātūra
Ablative abōminātūrō abōminātūrā abōminātūrō abōminātūrīs abōminātūrīs abōminātūrīs
Vocative abōminātūre abōminātūra abōminātūrum abōminātūrī abōminātūrae abōminātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.