acairelar
Spanish
Pronunciation
- IPA(key): /akaiɾeˈlaɾ/ [a.kai̯.ɾeˈlaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧cai‧re‧lar
Verb
acairelar (first-person singular present acairelo, first-person singular preterite acairelé, past participle acairelado)
- Alternative form of cairelar
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive acairelar | |||||||
dative | acairelarme | acairelarte | acairelarle, acairelarse | acairelarnos | acairelaros | acairelarles, acairelarse | |
accusative | acairelarme | acairelarte | acairelarlo, acairelarla, acairelarse | acairelarnos | acairelaros | acairelarlos, acairelarlas, acairelarse | |
with gerund acairelando | |||||||
dative | acairelándome | acairelándote | acairelándole, acairelándose | acairelándonos | acairelándoos | acairelándoles, acairelándose | |
accusative | acairelándome | acairelándote | acairelándolo, acairelándola, acairelándose | acairelándonos | acairelándoos | acairelándolos, acairelándolas, acairelándose | |
with informal second-person singular tú imperative acairela | |||||||
dative | acairélame | acairélate | acairélale | acairélanos | not used | acairélales | |
accusative | acairélame | acairélate | acairélalo, acairélala | acairélanos | not used | acairélalos, acairélalas | |
with informal second-person singular vos imperative acairelá | |||||||
dative | acairelame | acairelate | acairelale | acairelanos | not used | acairelales | |
accusative | acairelame | acairelate | acairelalo, acairelala | acairelanos | not used | acairelalos, acairelalas | |
with formal second-person singular imperative acairele | |||||||
dative | acairéleme | not used | acairélele, acairélese | acairélenos | not used | acairéleles | |
accusative | acairéleme | not used | acairélelo, acairélela, acairélese | acairélenos | not used | acairélelos, acairélelas | |
with first-person plural imperative acairelemos | |||||||
dative | not used | acairelémoste | acairelémosle | acairelémonos | acairelémoos | acairelémosles | |
accusative | not used | acairelémoste | acairelémoslo, acairelémosla | acairelémonos | acairelémoos | acairelémoslos, acairelémoslas | |
with informal second-person plural imperative acairelad | |||||||
dative | acaireladme | not used | acaireladle | acaireladnos | acairelaos | acaireladles | |
accusative | acaireladme | not used | acaireladlo, acaireladla | acaireladnos | acairelaos | acaireladlos, acaireladlas | |
with formal second-person plural imperative acairelen | |||||||
dative | acairélenme | not used | acairélenle | acairélennos | not used | acairélenles, acairélense | |
accusative | acairélenme | not used | acairélenlo, acairélenla | acairélennos | not used | acairélenlos, acairélenlas, acairélense |
Further reading
- “acairelar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.