aczkolić

From aczkoli +‎ -ć.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /at͡ʃʲkɔlʲit͡ɕ/

aczkolić

1. permissive adverbial; although
   • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎, volume I, page 481:

     Aczkoliczem ya oth czebye daleko, a wszakosz wszgym ne byla any bandze naht cze gyna myla

     [Aczkoliciem ja ot ciebie daleko, a wszakoż wżgim ('jednak') nie była ani będzie nad cie jina miła]

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “aczkolić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN