adnominacja

From Latin ad nōmen +‎ -cja. First attested in 1936.[1]

• IPA^(key): /ad.nɔ.miˈnat͡s.ja/
• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: ad‧no‧mi‧nac‧ja

adnominacja f

1. adnomination (a form of wordplay in which phonetically similar words are juxtaposed)
   • 2003, Krzysztof Pawłowski, Retoryka starożytna w kronice Kadłubka. Sztuka narracji‎, Księgarnia Akademicka:

     U tych pisarzy znajdujemy wiele ciekawych uwag o dwóch zalecanych stylach tj. łatwym ( ) i trudnym ( ). znamionuje używanie figur myśli i słowa jak: rym, aliteracja, adnominacja, anafora, epifora, paronomazja, elipsa itp., zaś cechuje przede wszystkim stosowanie metafor, wyrażeń peryfrastycznych, szyku przestawnego, wykorzystywanie cytatów z innych autorów, wreszcie wprowadzanie nowych wyrazów.

     In these writers' works we find many interesting remarks about the two recommended styles, i.e. easy ( ) and difficult ( ). is characterized by the use of figures of thought and words such as: rhyme, alliteration, adnomination, anaphora, epiphora, paronomasia, ellipse, etc., and is characterized primarily by the use of metaphors, periphrastic expressions, inverted order, the use of quotes from other authors, and finally entering new words.