afhandelen

Dutch

Etymology

From af +‎ handelen.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfˌɦɑndələ(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧han‧de‧len

Verb

afhandelen

  1. (transitive) to argue out, settle
    We moeten dit probleem zo snel mogelijk afhandelen voordat het erger wordt.
    We need to settle this problem as soon as possible before it gets worse.
    Ze hebben de kwestie achter gesloten deuren afgehandeld en zijn tot een compromis gekomen.
    They argued out the issue behind closed doors and reached a compromise.

Inflection
Inflection of afhandelen (weak, separable)
infinitive afhandelen
past singular handelde af
past participle afgehandeld
infinitive afhandelen
gerund afhandelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular handel afhandelde afafhandelafhandelde
2nd person sing. (jij) handelt afhandelde afafhandeltafhandelde
2nd person sing. (u) handelt afhandelde afafhandeltafhandelde
2nd person sing. (gij) handelt afhandelde afafhandeltafhandelde
3rd person singular handelt afhandelde afafhandeltafhandelde
plural handelen afhandelden afafhandelenafhandelden
subjunctive sing.1 handele afhandelde afafhandeleafhandelde
subjunctive plur.1 handelen afhandelden afafhandelenafhandelden
imperative sing. handel af
imperative plur.1 handelt af
participles afhandelendafgehandeld
1) Archaic.

Derived terms
  • afhandelaar
  • afhandeling

Anagrams
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.