appretiaturus

Latin

Etymology

Future active participle of appretiō

Participle

appretiātūrus m (feminine appretiātūra, neuter appretiātūrum); first/second declension

  1. about to appraise

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative appretiātūrus appretiātūra appretiātūrum appretiātūrī appretiātūrae appretiātūra
Genitive appretiātūrī appretiātūrae appretiātūrī appretiātūrōrum appretiātūrārum appretiātūrōrum
Dative appretiātūrō appretiātūrae appretiātūrō appretiātūrīs appretiātūrīs appretiātūrīs
Accusative appretiātūrum appretiātūram appretiātūrum appretiātūrōs appretiātūrās appretiātūra
Ablative appretiātūrō appretiātūrā appretiātūrō appretiātūrīs appretiātūrīs appretiātūrīs
Vocative appretiātūre appretiātūra appretiātūrum appretiātūrī appretiātūrae appretiātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.