auctoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of auctōrō
Participle
auctōrātus (feminine auctōrāta, neuter auctōrātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | auctōrātus | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta | |
Genitive | auctōrātī | auctōrātae | auctōrātī | auctōrātōrum | auctōrātārum | auctōrātōrum | |
Dative | auctōrātō | auctōrātō | auctōrātīs | ||||
Accusative | auctōrātum | auctōrātam | auctōrātum | auctōrātōs | auctōrātās | auctōrāta | |
Ablative | auctōrātō | auctōrātā | auctōrātō | auctōrātīs | |||
Vocative | auctōrāte | auctōrāta | auctōrātum | auctōrātī | auctōrātae | auctōrāta |
References
- auctoratus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.