barricaderen

Dutch

Alternative forms

  • baricaderen (obsolete)
  • baricarderen (obsolete)
  • barricadeeren (obsolete)

Etymology

Borrowed from French barricader. Equivalent to barricade + -eren.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌbɑ.ri.kaːˈdeː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: bar‧ri‧ca‧de‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

barricaderen

  1. (transitive) to barricade. [from early 17th c.]
    • 1722 July 14, Jacob Campo Weyerman, Den Amsterdamschen Hermes, Vol. 1, No. 40, page 331.
      De Spanjolet, die doodelyk bevreest was voor de Muizen, viel aanstonts op haar buigzaame kniën neder, zy barricadeerde haare onbevlekte Dyën met een Wagenburg van gestikte rokken, en zy haalde een Paternoster te voorschyn, waar op zy een devoot Gebedeken, ter eere van Sta Brigitta, de Vernielster van Ratten en Muizen, begon te leezen.
      The Spanish young lady, who was deathly afraid of mice, promptly fell down on her flexible knees, she barricaded her unsullied thighs with a wagon fort of stitched skirts, and she took out a paternoster, after which she began to read out a devout prayer in honour of Saint Brigid, the destructress of rats and mice.

Inflection

Inflection of barricaderen (weak)
infinitive barricaderen
past singular barricadeerde
past participle gebarricadeerd
infinitive barricaderen
gerund barricaderen n
present tense past tense
1st person singular barricadeerbarricadeerde
2nd person sing. (jij) barricadeertbarricadeerde
2nd person sing. (u) barricadeertbarricadeerde
2nd person sing. (gij) barricadeertbarricadeerde
3rd person singular barricadeertbarricadeerde
plural barricaderenbarricadeerden
subjunctive sing.1 barricaderebarricadeerde
subjunctive plur.1 barricaderenbarricadeerden
imperative sing. barricadeer
imperative plur.1 barricadeert
participles barricaderendgebarricadeerd
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.