beneplaciturus

Latin

Etymology

Future active participle of benēplaceō

Participle

benēplacitūrus m (feminine benēplacitūra, neuter benēplacitūrum); first/second declension

  1. about to please

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative benēplacitūrus benēplacitūra benēplacitūrum benēplacitūrī benēplacitūrae benēplacitūra
Genitive benēplacitūrī benēplacitūrae benēplacitūrī benēplacitūrōrum benēplacitūrārum benēplacitūrōrum
Dative benēplacitūrō benēplacitūrae benēplacitūrō benēplacitūrīs benēplacitūrīs benēplacitūrīs
Accusative benēplacitūrum benēplacitūram benēplacitūrum benēplacitūrōs benēplacitūrās benēplacitūra
Ablative benēplacitūrō benēplacitūrā benēplacitūrō benēplacitūrīs benēplacitūrīs benēplacitūrīs
Vocative benēplacitūre benēplacitūra benēplacitūrum benēplacitūrī benēplacitūrae benēplacitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.