bożec

Polish

Etymology

From bóg +‎ -ec. First attested in 1600.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbɔ.ʐɛt͡s/
  • (Middle Polish) IPA(key): /ˈbɔ.ʐɛt͡s/
  • Rhymes: -ɔʐɛt͡s
  • Syllabification: bo‧żec

Noun

bożec m pers

  1. (archaic) Synonym of bożek (“deity”)
  2. (Middle Polish, medicine) Synonym of padaczka (“epilepsy”)

Declension
Declension of bożec
singular plural
nominative bożec bożcy
genitive bożeca bożeców
dative bożecowi bożecom
accusative bożeca bożeców
instrumental bożecem bożecami
locative bożecu bożecach
vocative bożecu bożcy

References
  1. Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bożec”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading
  • bożec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bożec in Polish dictionaries at PWN
  • Dorota Adamiec (06.07.2011) “BOŻEC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “bożec”, in Słownik języka polskiego‎
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “bożec”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “bożec”, in Słownik języka polskiego‎ (in Polish), volume 1, Warsaw, page 194
  • bożec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.