camiño

See also: camino and caminó

Galician

Alternative forms

Pronunciation

  • IPA(key): /kaˈmiɲo/ [kɑˈmĩ.ɲʊ]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -iɲo
  • Hyphenation: ca‧mi‧ño

Etymology 1

13th century. Inherited from Old Galician-Portuguese camĩo, from Late Latin cammīnus; probably from Gaulish, although the earliest documentation of the word is from the 7th century, in Hispania.[1] From Proto-Celtic *kanxsman-, from Proto-Indo-European *(s)keng- (to limp). Cognate with Welsh camm, Irish céim, Celtiberian [Term?] (kamanom).[2] Compare Portuguese caminho.

Noun

camiño m (plural camiños)

  1. path, road
  2. route, way
    De camiño a casa pararei no forno.On my way home I'll stop by the bakery.
Derived terms
  • camiñante
  • Camiño
  • Camiño Grande
  • Camiño Novo
  • camiño real
  • Camiño Real
  • Casacamiño
  • Casa Camiño
  • Catro Camiños
  • Sete Camiños
  • Sucamiño

References

  • camiño” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • camiño” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • camiño” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • camiño” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • camiño” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. Joan Coromines, José A. Pascual (1983–1991) “camino”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico (in Spanish), Madrid: Gredos
  2. Julián Santano Moreno, "Celtibérico boustom, iberorromance busto, “pastizal, vacada” y bosta “boñiga”", Nouvelle Revue d’Onomastique, n° 56, 2014, p. 250, n 22.

Verb

camiño

  1. first-person singular present indicative of camiñar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.