cancellaturus

Latin

Etymology

Future active participle of cancellō.

Participle

cancellātūrus m (feminine cancellātūra, neuter cancellātūrum); first/second declension

  1. about to lattice

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cancellātūrus cancellātūra cancellātūrum cancellātūrī cancellātūrae cancellātūra
Genitive cancellātūrī cancellātūrae cancellātūrī cancellātūrōrum cancellātūrārum cancellātūrōrum
Dative cancellātūrō cancellātūrae cancellātūrō cancellātūrīs cancellātūrīs cancellātūrīs
Accusative cancellātūrum cancellātūram cancellātūrum cancellātūrōs cancellātūrās cancellātūra
Ablative cancellātūrō cancellātūrā cancellātūrō cancellātūrīs cancellātūrīs cancellātūrīs
Vocative cancellātūre cancellātūra cancellātūrum cancellātūrī cancellātūrae cancellātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.