cantáil

Irish

Etymology 1

From canta (“chunk”) +‎ -áil.

Verb

cantáil (present analytic cantálann, future analytic cantálfaidh, verbal noun cantáil, past participle cantáilte)

  1. (transitive, intransitive) break off in chunks
  2. (transitive, intransitive) grab, devour
Conjugation
conjugation of cantáil (first conjugation – B)
singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative present cantálaim cantálann tú;
cantálair†		 cantálann sé, sí cantálaimid cantálann sibh cantálann siad;
cantálaid†		 a chantálann; a chantálas /
a gcantálann*; a gcantálas*		 cantáiltear
past chantáil mé; chantálas chantáil tú; chantálais chantáil sé, sí chantálamar; chantáil muid chantáil sibh; chantálabhair chantáil siad; chantáladar a chantáil /
ar chantáil*		 cantáladh
past habitual chantálainn / gcantálainn‡‡ chantáilteá / gcantáilteᇇ chantáladh sé, sí / gcantáladh sé, s퇇 chantálaimis; chantáladh muid / gcantálaimis‡‡; gcantáladh muid‡‡ chantáladh sibh / gcantáladh sibh‡‡ chantálaidís; chantáladh siad / gcantálaidís‡‡; gcantáladh siad‡‡ a chantáladh /
a gcantáladh*		 chantáiltí / gcantáilt퇇
future cantálfaidh mé;
cantálfad		 cantálfaidh tú;
cantálfair†		 cantálfaidh sé, sí cantálfaimid;
cantálfaidh muid		 cantálfaidh sibh cantálfaidh siad;
cantálfaid†		 a chantálfaidh; a chantálfas /
a gcantálfaidh*; a gcantálfas*		 cantálfar
conditional chantálfainn / gcantálfainn‡‡ chantálfá / gcantálfᇇ chantálfadh sé, sí / gcantálfadh sé, s퇇 chantálfaimis; chantálfadh muid / gcantálfaimis‡‡; gcantálfadh muid‡‡ chantálfadh sibh / gcantálfadh sibh‡‡ chantálfaidís; chantálfadh siad / gcantálfaidís‡‡; gcantálfadh siad‡‡ a chantálfadh /
a gcantálfadh*		 chantálfaí / gcantálfa퇇
subjunctive present go gcantála mé;
go gcantálad†		 go gcantála tú;
go gcantálair†		 go gcantála sé, sí go gcantálaimid;
go gcantála muid		 go gcantála sibh go gcantála siad;
go gcantálaid†		 — go gcantáiltear
past dá gcantálainn dá gcantáilteá dá gcantáladh sé, sí dá gcantálaimis;
dá gcantáladh muid		 dá gcantáladh sibh dá gcantálaidís;
dá gcantáladh siad		 — dá gcantáiltí
imperative cantálaim cantáil cantáladh sé, sí cantálaimis cantálaigí;
cantálaidh†		 cantálaidís — cantáiltear
verbal noun cantáil
past participle cantáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

  1. verbal noun of cantáil
Declension
Declension of cantáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun):

Case Singular
Nominative cantáil
Vocative a chantáil
Genitive cantála
Dative cantáil

Forms with the definite article:

Case Singular
Nominative an chantáil
Genitive na cantála
Dative leis an gcantáil

don chantáil

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

  1. (nonstandard) verbal noun of can
Declension
Declension of cantáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun):

Case Singular
Nominative cantáil
Vocative a chantáil
Genitive cantála
Dative cantáil

Forms with the definite article:

Case Singular
Nominative an chantáil
Genitive na cantála
Dative leis an gcantáil

don chantáil

Mutation
Irish mutation
Radical Lenition Eclipsis
cantáil chantáil gcantáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.