cantil

English

Etymology

From Tzeltal kantiil (yellow lips).

Noun

cantil (plural cantils)

  1. Any of various snakes of the species Agkistrodon bilineatus.

Anagrams

Galician

Etymology

15th century. From canto (rim, border) + -il.

Pronunciation

  • IPA(key): /kanˈtil/

Noun

cantil m (plural cantís)

  1. cliff
  2. shelf (underwater)
  3. a rebate plane

Derived terms

References

  • cantil” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • cantil” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • cantil” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • cantil” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Portuguese

Etymology

From canto (corner).

Pronunciation

  • (Brazil) IPA(key): /kɐ̃ˈt͡ʃiw/ [kɐ̃ˈt͡ʃiʊ̯]
 
  • (Portugal) IPA(key): /kɐ̃ˈtil/ [kɐ̃ˈtiɫ]
    • (Southern Portugal) IPA(key): /kɐ̃ˈti.li/

  • Rhymes: (Portugal) -il, (Brazil) -iw
  • Hyphenation: can‧til

Noun

cantil m (plural cantis)

  1. canteen (water bottle)

Spanish

Etymology

From canto.

Pronunciation

  • IPA(key): /kanˈtil/ [kãn̪ˈt̪il]
  • Rhymes: -il
  • Syllabification: can‧til

Noun

cantil m (plural cantiles)

  1. cliff
  2. shelf (underwater)

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.