circumacturus

Latin

Etymology

Future active participle of circumagō.

Participle

circumactūrus m (feminine circumactūra, neuter circumactūrum); first/second declension

  1. about to turn round

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative circumactūrus circumactūra circumactūrum circumactūrī circumactūrae circumactūra
Genitive circumactūrī circumactūrae circumactūrī circumactūrōrum circumactūrārum circumactūrōrum
Dative circumactūrō circumactūrae circumactūrō circumactūrīs circumactūrīs circumactūrīs
Accusative circumactūrum circumactūram circumactūrum circumactūrōs circumactūrās circumactūra
Ablative circumactūrō circumactūrā circumactūrō circumactūrīs circumactūrīs circumactūrīs
Vocative circumactūre circumactūra circumactūrum circumactūrī circumactūrae circumactūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.