circumcincturus

Latin

Etymology

Future active participle of circumcingō

Participle

circumcinctūrus m (feminine circumcinctūra, neuter circumcinctūrum); first/second declension

  1. about to surround

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative circumcinctūrus circumcinctūra circumcinctūrum circumcinctūrī circumcinctūrae circumcinctūra
Genitive circumcinctūrī circumcinctūrae circumcinctūrī circumcinctūrōrum circumcinctūrārum circumcinctūrōrum
Dative circumcinctūrō circumcinctūrae circumcinctūrō circumcinctūrīs circumcinctūrīs circumcinctūrīs
Accusative circumcinctūrum circumcinctūram circumcinctūrum circumcinctūrōs circumcinctūrās circumcinctūra
Ablative circumcinctūrō circumcinctūrā circumcinctūrō circumcinctūrīs circumcinctūrīs circumcinctūrīs
Vocative circumcinctūre circumcinctūra circumcinctūrum circumcinctūrī circumcinctūrae circumcinctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.