comploraturus

Latin

Etymology

Future active participle of complōrō.

Participle

complōrātūrus m (feminine complōrātūra, neuter complōrātūrum); first/second declension

  1. about to bemoan

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative complōrātūrus complōrātūra complōrātūrum complōrātūrī complōrātūrae complōrātūra
Genitive complōrātūrī complōrātūrae complōrātūrī complōrātūrōrum complōrātūrārum complōrātūrōrum
Dative complōrātūrō complōrātūrae complōrātūrō complōrātūrīs complōrātūrīs complōrātūrīs
Accusative complōrātūrum complōrātūram complōrātūrum complōrātūrōs complōrātūrās complōrātūra
Ablative complōrātūrō complōrātūrā complōrātūrō complōrātūrīs complōrātūrīs complōrātūrīs
Vocative complōrātūre complōrātūra complōrātūrum complōrātūrī complōrātūrae complōrātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.