concluír

See also: concluir

Galician

Etymology

Verb

concluír (first-person singular present conclúo, first-person singular preterite concluín, past participle concluído, short past participle concluso)

to conclude

Conjugation

Conjugation of concluír (irregular short past participle; u becomes ú when stressed)

	Singular			Plural
	First-person (eu)	Second-person (ti)	Third-person (el / ela / Vde.)	First-person (nós)	Second-person (vós)	Third-person (eles / elas / Vdes.)
Infinitive
Impersonal	concluír
Personal	concluír	concluíres	concluír	concluírmos	concluírdes	concluíren
Gerund
	concluíndo
Short past participle
Masculine	concluso¹			conclusos¹
Feminine	conclusa¹			conclusas¹
Long past participle
Masculine	concluído²			concluídos²
Feminine	concluída²			concluídas²
Indicative
Present	conclúo	conclúes	conclúe	concluímos	concluídes	conclúen
Imperfect	concluía	concluías	concluía	concluïamos	concluïades	concluían
Preterite	concluín	concluíches	concluíu	concluímos	concluístes	concluíron
Pluperfect	concluíra	concluíras	concluíra	concluiramos	concluirades	concluíran
Future	concluirei	concluirás	concluirá	concluiremos	concluiredes	concluirán
Conditional	concluiría	concluirías	concluiría	concluiriamos	concluiriades	concluirían
Subjunctive
Present	conclúa	conclúas	conclúa	concluamos	concluades	conclúan
Imperfect	concluíse	concluíses	concluíse	concluísemos	concluísedes	concluísen
Future	concluír	concluíres	concluír	concluírmos	concluírdes	concluíren
Imperative
Affirmative		conclúe	conclúa	concluamos	concluíde	conclúan
Negative (non)		non conclúas	non conclúa	non concluamos	non concluades	non conclúan

¹Usually used with auxiliary verbs ser and estar.
²Usually used with auxiliary verbs haber and ter.

Related terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.