conculcaturus

Latin

Etymology

Future active participle of conculcō.

Participle

conculcātūrus m (feminine conculcātūra, neuter conculcātūrum); first/second declension

  1. about to trample

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative conculcātūrus conculcātūra conculcātūrum conculcātūrī conculcātūrae conculcātūra
Genitive conculcātūrī conculcātūrae conculcātūrī conculcātūrōrum conculcātūrārum conculcātūrōrum
Dative conculcātūrō conculcātūrae conculcātūrō conculcātūrīs conculcātūrīs conculcātūrīs
Accusative conculcātūrum conculcātūram conculcātūrum conculcātūrōs conculcātūrās conculcātūra
Ablative conculcātūrō conculcātūrā conculcātūrō conculcātūrīs conculcātūrīs conculcātūrīs
Vocative conculcātūre conculcātūra conculcātūrum conculcātūrī conculcātūrae conculcātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.