confingens

Latin

Etymology

Present participle of cōnfingō.

Participle

cōnfingēns m, f, n (genitive cōnfingentis); third declension

  1. fabricating, inventing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnfingēns cōnfingēns cōnfingentēs cōnfingentia
Genitive cōnfingentis cōnfingentis cōnfingentium cōnfingentium
Dative cōnfingentī cōnfingentī cōnfingentibus cōnfingentibus
Accusative cōnfingentem cōnfingēns cōnfingentēs, cōnfingentīs cōnfingentia
Ablative cōnfingente, cōnfingentī1 cōnfingente, cōnfingentī1 cōnfingentibus cōnfingentibus
Vocative cōnfingēns cōnfingēns cōnfingentēs cōnfingentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.