confringens

Latin

Etymology

Present participle of cōnfringō.

Participle

cōnfringēns m, f, n (genitive cōnfringentis); third declension

  1. breaking into pieces
  2. destroying

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnfringēns cōnfringēns cōnfringentēs cōnfringentia
Genitive cōnfringentis cōnfringentis cōnfringentium cōnfringentium
Dative cōnfringentī cōnfringentī cōnfringentibus cōnfringentibus
Accusative cōnfringentem cōnfringēns cōnfringentēs, cōnfringentīs cōnfringentia
Ablative cōnfringente, cōnfringentī1 cōnfringente, cōnfringentī1 cōnfringentibus cōnfringentibus
Vocative cōnfringēns cōnfringēns cōnfringentēs cōnfringentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.