coniectaturus

Latin

Etymology

Future active participle of coniectō.

Participle

coniectātūrus m (feminine coniectātūra, neuter coniectātūrum); first/second declension

  1. about to connect

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative coniectātūrus coniectātūra coniectātūrum coniectātūrī coniectātūrae coniectātūra
Genitive coniectātūrī coniectātūrae coniectātūrī coniectātūrōrum coniectātūrārum coniectātūrōrum
Dative coniectātūrō coniectātūrae coniectātūrō coniectātūrīs coniectātūrīs coniectātūrīs
Accusative coniectātūrum coniectātūram coniectātūrum coniectātūrōs coniectātūrās coniectātūra
Ablative coniectātūrō coniectātūrā coniectātūrō coniectātūrīs coniectātūrīs coniectātūrīs
Vocative coniectātūre coniectātūra coniectātūrum coniectātūrī coniectātūrae coniectātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.