constabiliens

Latin

Etymology

Present participle of cōnstabiliō

Participle

cōnstabiliēns (genitive cōnstabilientis); third-declension one-termination participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

Third-declension participle.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative cōnstabiliēns cōnstabilientēs cōnstabilientia
Genitive cōnstabilientis cōnstabilientium
Dative cōnstabilientī cōnstabilientibus
Accusative cōnstabilientem cōnstabiliēns cōnstabilientēs
cōnstabilientīs
cōnstabilientia
Ablative cōnstabiliente
cōnstabilientī1
cōnstabilientibus
Vocative cōnstabiliēns cōnstabilientēs cōnstabilientia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.