contionaturus

Latin

Etymology

Future active participle of contiōnor.

Participle

contiōnātūrus m (feminine contiōnātūra, neuter contiōnātūrum); first/second declension

  1. about to convene

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative contiōnātūrus contiōnātūra contiōnātūrum contiōnātūrī contiōnātūrae contiōnātūra
Genitive contiōnātūrī contiōnātūrae contiōnātūrī contiōnātūrōrum contiōnātūrārum contiōnātūrōrum
Dative contiōnātūrō contiōnātūrae contiōnātūrō contiōnātūrīs contiōnātūrīs contiōnātūrīs
Accusative contiōnātūrum contiōnātūram contiōnātūrum contiōnātūrōs contiōnātūrās contiōnātūra
Ablative contiōnātūrō contiōnātūrā contiōnātūrō contiōnātūrīs contiōnātūrīs contiōnātūrīs
Vocative contiōnātūre contiōnātūra contiōnātūrum contiōnātūrī contiōnātūrae contiōnātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.