decantaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēcantō.

Participle

dēcantātūrus m (feminine dēcantātūra, neuter dēcantātūrum); first/second declension

  1. about to chant, repeat

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēcantātūrus dēcantātūra dēcantātūrum dēcantātūrī dēcantātūrae dēcantātūra
Genitive dēcantātūrī dēcantātūrae dēcantātūrī dēcantātūrōrum dēcantātūrārum dēcantātūrōrum
Dative dēcantātūrō dēcantātūrae dēcantātūrō dēcantātūrīs dēcantātūrīs dēcantātūrīs
Accusative dēcantātūrum dēcantātūram dēcantātūrum dēcantātūrōs dēcantātūrās dēcantātūra
Ablative dēcantātūrō dēcantātūrā dēcantātūrō dēcantātūrīs dēcantātūrīs dēcantātūrīs
Vocative dēcantātūre dēcantātūra dēcantātūrum dēcantātūrī dēcantātūrae dēcantātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.