deceptorius
Latin
Etymology
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /deː.kepˈtoː.ri.us/, [d̪eːkɛpˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.t͡ʃepˈto.ri.us/, [d̪et͡ʃepˈt̪ɔːrius]
Adjective
dēceptōrius (feminine dēceptōria, neuter dēceptōrium); first/second-declension adjective
- deceitful, deceptive
- 354 AD — 430 AD, Augustine of Hippo, De doctrina Christiana, 2.23
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | dēceptōrius | dēceptōria | dēceptōrium | dēceptōriī | dēceptōriae | dēceptōria | |
Genitive | dēceptōriī | dēceptōriae | dēceptōriī | dēceptōriōrum | dēceptōriārum | dēceptōriōrum | |
Dative | dēceptōriō | dēceptōriō | dēceptōriīs | ||||
Accusative | dēceptōrium | dēceptōriam | dēceptōrium | dēceptōriōs | dēceptōriās | dēceptōria | |
Ablative | dēceptōriō | dēceptōriā | dēceptōriō | dēceptōriīs | |||
Vocative | dēceptōrie | dēceptōria | dēceptōrium | dēceptōriī | dēceptōriae | dēceptōria |
Descendants
- Italian: decettorio (archaic)
- Spanish: deceptorio
References
- “deceptorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- deceptorius in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- deceptorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.