decoloraturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēcolōrō.

Participle

dēcolōrātūrus m (feminine dēcolōrātūra, neuter dēcolōrātūrum); first/second declension

  1. about to discolour

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēcolōrātūrus dēcolōrātūra dēcolōrātūrum dēcolōrātūrī dēcolōrātūrae dēcolōrātūra
Genitive dēcolōrātūrī dēcolōrātūrae dēcolōrātūrī dēcolōrātūrōrum dēcolōrātūrārum dēcolōrātūrōrum
Dative dēcolōrātūrō dēcolōrātūrō dēcolōrātūrīs
Accusative dēcolōrātūrum dēcolōrātūram dēcolōrātūrum dēcolōrātūrōs dēcolōrātūrās dēcolōrātūra
Ablative dēcolōrātūrō dēcolōrātūrā dēcolōrātūrō dēcolōrātūrīs
Vocative dēcolōrātūre dēcolōrātūra dēcolōrātūrum dēcolōrātūrī dēcolōrātūrae dēcolōrātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.