demetiens
Latin
Etymology
Present participle of dēmētior.
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēmētiēns | dēmētiēns | dēmētientēs | dēmētientia | |
Genitive | dēmētientis | dēmētientis | dēmētientium | dēmētientium | |
Dative | dēmētientī | dēmētientī | dēmētientibus | dēmētientibus | |
Accusative | dēmētientem | dēmētiēns | dēmētientēs, dēmētientīs | dēmētientia | |
Ablative | dēmētiente, dēmētientī1 | dēmētiente, dēmētientī1 | dēmētientibus | dēmētientibus | |
Vocative | dēmētiēns | dēmētiēns | dēmētientēs | dēmētientia |
1When used purely as an adjective.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.