designaturus

Latin

Etymology

Future active participle of dēsignō.

Participle

dēsignātūrus m (feminine dēsignātūra, neuter dēsignātūrum); first/second declension

  1. about to mark

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēsignātūrus dēsignātūra dēsignātūrum dēsignātūrī dēsignātūrae dēsignātūra
Genitive dēsignātūrī dēsignātūrae dēsignātūrī dēsignātūrōrum dēsignātūrārum dēsignātūrōrum
Dative dēsignātūrō dēsignātūrae dēsignātūrō dēsignātūrīs dēsignātūrīs dēsignātūrīs
Accusative dēsignātūrum dēsignātūram dēsignātūrum dēsignātūrōs dēsignātūrās dēsignātūra
Ablative dēsignātūrō dēsignātūrā dēsignātūrō dēsignātūrīs dēsignātūrīs dēsignātūrīs
Vocative dēsignātūre dēsignātūra dēsignātūrum dēsignātūrī dēsignātūrae dēsignātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.