diribiturus

Latin

Etymology

Future active participle of diribeō.

Participle

diribitūrus m (feminine diribitūra, neuter diribitūrum); first/second declension

  1. about to divide

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative diribitūrus diribitūra diribitūrum diribitūrī diribitūrae diribitūra
Genitive diribitūrī diribitūrae diribitūrī diribitūrōrum diribitūrārum diribitūrōrum
Dative diribitūrō diribitūrae diribitūrō diribitūrīs diribitūrīs diribitūrīs
Accusative diribitūrum diribitūram diribitūrum diribitūrōs diribitūrās diribitūra
Ablative diribitūrō diribitūrā diribitūrō diribitūrīs diribitūrīs diribitūrīs
Vocative diribitūre diribitūra diribitūrum diribitūrī diribitūrae diribitūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.