discontinuatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of discontinuō.

Participle

discontinuātus m (feminine discontinuāta, neuter discontinuātum); first/second declension

  1. disunited, discontinued

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative discontinuātus discontinuāta discontinuātum discontinuātī discontinuātae discontinuāta
Genitive discontinuātī discontinuātae discontinuātī discontinuātōrum discontinuātārum discontinuātōrum
Dative discontinuātō discontinuātae discontinuātō discontinuātīs discontinuātīs discontinuātīs
Accusative discontinuātum discontinuātam discontinuātum discontinuātōs discontinuātās discontinuāta
Ablative discontinuātō discontinuātā discontinuātō discontinuātīs discontinuātīs discontinuātīs
Vocative discontinuāte discontinuāta discontinuātum discontinuātī discontinuātae discontinuāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.