doprosić

Polish

Etymology

From do- +‎ prosić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈprɔ.ɕit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔɕit͡ɕ
  • Syllabification: do‧pro‧sić

Verb

doprosić pf (imperfective dopraszać)

  1. (transitive, colloquial) to invite someone additionally
  2. (reflexive with się, colloquial) to get someone to do something after asking them for a long time

Conjugation
Conjugation of doprosić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doprosić
future tense 1st doproszę doprosimy
2nd doprosisz doprosicie
3rd doprosi doproszą
impersonal doprosi się
past tense 1st doprosiłem,
-(e)m doprosił		 doprosiłam,
-(e)m doprosiła		 doprosiłom,
-(e)m doprosiło		 doprosiliśmy,
-(e)śmy doprosili		 doprosiłyśmy,
-(e)śmy doprosiły
2nd doprosiłeś,
-(e)ś doprosił		 doprosiłaś,
-(e)ś doprosiła		 doprosiłoś,
-(e)ś doprosiło		 doprosiliście,
-(e)ście doprosili		 doprosiłyście,
-(e)ście doprosiły
3rd doprosił doprosiła doprosiło doprosili doprosiły
impersonal doproszono
conditional 1st doprosiłbym,
bym doprosił		 doprosiłabym,
bym doprosiła		 doprosiłobym,
bym doprosiło		 doprosilibyśmy,
byśmy doprosili		 doprosiłybyśmy,
byśmy doprosiły
2nd doprosiłbyś,
byś doprosił		 doprosiłabyś,
byś doprosiła		 doprosiłobyś,
byś doprosiło		 doprosilibyście,
byście doprosili		 doprosiłybyście,
byście doprosiły
3rd doprosiłby,
by doprosił		 doprosiłaby,
by doprosiła		 doprosiłoby,
by doprosiło		 doprosiliby,
by doprosili		 doprosiłyby,
by doprosiły
impersonal doproszono by
imperative 1st niech doproszę doprośmy
2nd doproś doproście
3rd niech doprosi niech doproszą
passive adjectival participle doproszony doproszona doproszone doproszeni doproszone
anterior adverbial participle doprosiwszy
verbal noun doproszenie

Further reading
  • doprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doprosić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.