doręczyciel

Polish

Etymology

From doręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

IPA^(key): /dɔ.rɛnˈt͡ʂɨ.t͡ɕɛl/
Audio (file)
Rhymes: -ɨt͡ɕɛl
Syllabification: do‧rę‧czy‧ciel

Noun

doręczyciel m pers (female equivalent doręczycielka)

deliveryman
Synonym: listonosz

Declension

Declension of doręczyciel

	singular	plural
nominative	doręczyciel	doręczyciele
genitive	doręczyciela	doręczycieli
dative	doręczycielowi	doręczycielom
accusative	doręczyciela	doręczycieli
instrumental	doręczycielem	doręczycielami
locative	doręczycielu	doręczycielach
vocative	doręczycielu	doręczyciele

Derived terms

adjective

doręczycielski

Related terms

verbs

Further reading

doręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
doręczyciel in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.