douczyć

Polish

Etymology

From do- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: do‧u‧czyć

Verb

douczyć pf (imperfective douczać)

  1. (transitive) to help somebody catch up or read up on
  2. (reflexive with się) to catch up, to read up on

Conjugation
Conjugation of douczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive douczyć
future tense 1st douczę douczymy
2nd douczysz douczycie
3rd douczy douczą
impersonal douczy się
past tense 1st douczyłem,
-(e)m douczył		 douczyłam,
-(e)m douczyła		 douczyłom,
-(e)m douczyło		 douczyliśmy,
-(e)śmy douczyli		 douczyłyśmy,
-(e)śmy douczyły
2nd douczyłeś,
-(e)ś douczył		 douczyłaś,
-(e)ś douczyła		 douczyłoś,
-(e)ś douczyło		 douczyliście,
-(e)ście douczyli		 douczyłyście,
-(e)ście douczyły
3rd douczył douczyła douczyło douczyli douczyły
impersonal douczono
conditional 1st douczyłbym,
bym douczył		 douczyłabym,
bym douczyła		 douczyłobym,
bym douczyło		 douczylibyśmy,
byśmy douczyli		 douczyłybyśmy,
byśmy douczyły
2nd douczyłbyś,
byś douczył		 douczyłabyś,
byś douczyła		 douczyłobyś,
byś douczyło		 douczylibyście,
byście douczyli		 douczyłybyście,
byście douczyły
3rd douczyłby,
by douczył		 douczyłaby,
by douczyła		 douczyłoby,
by douczyło		 douczyliby,
by douczyli		 douczyłyby,
by douczyły
impersonal douczono by
imperative 1st niech douczę douczmy
2nd doucz douczcie
3rd niech douczy niech douczą
passive adjectival participle douczony douczona douczone douczeni douczone
anterior adverbial participle douczywszy
verbal noun douczenie

Further reading
  • douczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • douczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.