dozwolić

Polish

Etymology

From do- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, do- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: do‧zwo‧lić

Verb

dozwolić pf (imperfective dozwalać)

  1. (transitive) to allow, to permit, to consent to

Conjugation
Conjugation of dozwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dozwolić
future tense 1st dozwolę dozwolimy
2nd dozwolisz dozwolicie
3rd dozwoli dozwolą
impersonal dozwoli się
past tense 1st dozwoliłem,
-(e)m dozwolił		 dozwoliłam,
-(e)m dozwoliła		 dozwoliłom,
-(e)m dozwoliło		 dozwoliliśmy,
-(e)śmy dozwolili		 dozwoliłyśmy,
-(e)śmy dozwoliły
2nd dozwoliłeś,
-(e)ś dozwolił		 dozwoliłaś,
-(e)ś dozwoliła		 dozwoliłoś,
-(e)ś dozwoliło		 dozwoliliście,
-(e)ście dozwolili		 dozwoliłyście,
-(e)ście dozwoliły
3rd dozwolił dozwoliła dozwoliło dozwolili dozwoliły
impersonal dozwolono
conditional 1st dozwoliłbym,
bym dozwolił		 dozwoliłabym,
bym dozwoliła		 dozwoliłobym,
bym dozwoliło		 dozwolilibyśmy,
byśmy dozwolili		 dozwoliłybyśmy,
byśmy dozwoliły
2nd dozwoliłbyś,
byś dozwolił		 dozwoliłabyś,
byś dozwoliła		 dozwoliłobyś,
byś dozwoliło		 dozwolilibyście,
byście dozwolili		 dozwoliłybyście,
byście dozwoliły
3rd dozwoliłby,
by dozwolił		 dozwoliłaby,
by dozwoliła		 dozwoliłoby,
by dozwoliło		 dozwoliliby,
by dozwolili		 dozwoliłyby,
by dozwoliły
impersonal dozwolono by
imperative 1st niech dozwolę dozwólmy
2nd dozwól dozwólcie
3rd niech dozwoli niech dozwolą
anterior adverbial participle dozwoliwszy
verbal noun dozwolenie

Derived terms
adjective

Further reading
  • dozwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dozwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.