drużynowy

Polish

Etymology

From drużyna +‎ -owy.

Pronunciation
  • IPA(key): /dru.ʐɨˈnɔ.vɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvɨ
  • Syllabification: dru‧ży‧no‧wy

Adjective

drużynowy (not comparable, derived adverb drużynowo)

  1. (relational) team
    Czy lubisz grać w sporty drużynowe? ― Do you like playing team sports?

Declension
Declension of drużynowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative drużynowy drużynowa drużynowe drużynowi drużynowe
genitive drużynowego drużynowej drużynowego drużynowych
dative drużynowemu drużynowej drużynowemu drużynowym
accusative drużynowego drużynowy drużynową drużynowe drużynowych drużynowe
instrumental drużynowym drużynową drużynowym drużynowymi
locative drużynowym drużynowej drużynowym drużynowych

Noun

drużynowy m pers (female equivalent drużynowa)

  1. (scouting) scoutmaster

Declension
Declension of drużynowy
singular plural
nominative drużynowy drużynowi
genitive drużynowego drużynowych
dative drużynowemu drużynowym
accusative drużynowego drużynowych
instrumental drużynowym drużynowymi
locative drużynowym drużynowych
vocative drużynowy drużynowi

Further reading
  • drużynowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • drużynowy in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.