ducatrix
Latin
Etymology
From ducātor + -trīx.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /duˈkaː.triːks/, [d̪ʊˈkäːt̪riːks̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /duˈka.triks/, [d̪uˈkäːt̪riks]
Noun
ducātrīx f (genitive ducātrīcis, masculine ducātor); third declension
- a (female) leader, a chieftainess
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ducātrīx | ducātrīcēs |
Genitive | ducātrīcis | ducātrīcum |
Dative | ducātrīcī | ducātrīcibus |
Accusative | ducātrīcem | ducātrīcēs |
Ablative | ducātrīce | ducātrīcibus |
Vocative | ducātrīx | ducātrīcēs |
References
- “ducatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ducatrix in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.