emancipaturus

Latin

Etymology

Future active participle of ēmancipō.

Participle

ēmancipātūrus m (feminine ēmancipātūra, neuter ēmancipātūrum); first/second declension

  1. about to emancipate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēmancipātūrus ēmancipātūra ēmancipātūrum ēmancipātūrī ēmancipātūrae ēmancipātūra
Genitive ēmancipātūrī ēmancipātūrae ēmancipātūrī ēmancipātūrōrum ēmancipātūrārum ēmancipātūrōrum
Dative ēmancipātūrō ēmancipātūrae ēmancipātūrō ēmancipātūrīs ēmancipātūrīs ēmancipātūrīs
Accusative ēmancipātūrum ēmancipātūram ēmancipātūrum ēmancipātūrōs ēmancipātūrās ēmancipātūra
Ablative ēmancipātūrō ēmancipātūrā ēmancipātūrō ēmancipātūrīs ēmancipātūrīs ēmancipātūrīs
Vocative ēmancipātūre ēmancipātūra ēmancipātūrum ēmancipātūrī ēmancipātūrae ēmancipātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.