emigraturus

Latin

Etymology

Future active participle of ēmigrō

Participle

ēmigrātūrus m (feminine ēmigrātūra, neuter ēmigrātūrum); first/second declension

  1. about to emigrate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative ēmigrātūrus ēmigrātūra ēmigrātūrum ēmigrātūrī ēmigrātūrae ēmigrātūra
Genitive ēmigrātūrī ēmigrātūrae ēmigrātūrī ēmigrātūrōrum ēmigrātūrārum ēmigrātūrōrum
Dative ēmigrātūrō ēmigrātūrae ēmigrātūrō ēmigrātūrīs ēmigrātūrīs ēmigrātūrīs
Accusative ēmigrātūrum ēmigrātūram ēmigrātūrum ēmigrātūrōs ēmigrātūrās ēmigrātūra
Ablative ēmigrātūrō ēmigrātūrā ēmigrātūrō ēmigrātūrīs ēmigrātūrīs ēmigrātūrīs
Vocative ēmigrātūre ēmigrātūra ēmigrātūrum ēmigrātūrī ēmigrātūrae ēmigrātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.