estragar
Galician
Alternative forms
- astragar
Etymology
13th century. From Old Galician-Portuguese estragar (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Vulgar Latin *stragāre, from Latin strāges (“defeat, slaughter”).
Pronunciation
- IPA(key): /estɾaˈɣaɾ/
Verb
estragar (first-person singular present estrago, first-person singular preterite estraguei, past participle estragado)
- (transitive) to spoil, damage, corrupt, waste
- As chuvias estragaron a colleita. ― The rains ruined the harvest.
- 1295, Ramón Lorenzo, editor, La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla, Ourense: I.E.O.P.F., page 11:
- ouverõ alj outrosi muy grãdes lides conos mouros, et uençerõnos et astragarõ toda essa terra a ferro et a fogo
- they had there other large battles with the Moors, and they defeated them and wasted all that land with fire and iron
- (takes a reflexive pronoun) to go bad (of foods and commodities)
- Synonym: gorar
- Esas laranxas estragáronse. ― These oranges have gone bad.
Conjugation
1Less recommended.
Derived terms
References
- “estragar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
- “strag” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
- “estragar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
- “estragar” in Dicionario da Real Academia Galega, Royal Galician Academy.
- “estragar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “estragar” in Dicionário Estraviz de galego (2014).
- “estragar” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
Portuguese
Etymology
From Old Galician-Portuguese estragar, from Vulgar Latin *strāgāre, from Latin strāgēs (“defeat, slaughter”).
Pronunciation
- (Brazil) IPA(key): /is.tɾaˈɡa(ʁ)/ [is.tɾaˈɡa(h)], /es.tɾaˈɡa(ʁ)/ [es.tɾaˈɡa(h)]
- (São Paulo) IPA(key): /is.tɾaˈɡa(ɾ)/, /es.tɾaˈɡa(ɾ)/
- (Rio de Janeiro) IPA(key): /iʃ.tɾaˈɡa(ʁ)/ [iʃ.tɾaˈɡa(χ)], /eʃ.tɾaˈɡa(ʁ)/ [eʃ.tɾaˈɡa(χ)]
- (Southern Brazil) IPA(key): /es.tɾaˈɡa(ɻ)/
- (Portugal) IPA(key): /(i)ʃ.tɾɐˈɡaɾ/ [(i)ʃ.tɾɐˈɣaɾ]
- (Southern Portugal) IPA(key): /(i)ʃ.tɾɐˈɡa.ɾi/ [(i)ʃ.tɾɐˈɣa.ɾi]
Verb
estragar (first-person singular present estrago, first-person singular preterite estraguei, past participle estragado)
Conjugation
1Brazilian Portuguese.
2European Portuguese.
Spanish
Etymology
Inherited from Old Spanish estragar, from Vulgar Latin *stragāre, from Latin strāges (“defeat, slaughter”), from Proto-Indo-European *sterh₃- whence English strew and destroy.
Pronunciation
- IPA(key): /estɾaˈɡaɾ/ [es.t̪ɾaˈɣ̞aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: es‧tra‧gar
Verb
estragar (first-person singular present estrago, first-person singular preterite estragué, past participle estragado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive estragar | |||||||
dative | estragarme | estragarte | estragarle, estragarse | estragarnos | estragaros | estragarles, estragarse | |
accusative | estragarme | estragarte | estragarlo, estragarla, estragarse | estragarnos | estragaros | estragarlos, estragarlas, estragarse | |
with gerund estragando | |||||||
dative | estragándome | estragándote | estragándole, estragándose | estragándonos | estragándoos | estragándoles, estragándose | |
accusative | estragándome | estragándote | estragándolo, estragándola, estragándose | estragándonos | estragándoos | estragándolos, estragándolas, estragándose | |
with informal second-person singular tú imperative estraga | |||||||
dative | estrágame | estrágate | estrágale | estráganos | not used | estrágales | |
accusative | estrágame | estrágate | estrágalo, estrágala | estráganos | not used | estrágalos, estrágalas | |
with informal second-person singular vos imperative estragá | |||||||
dative | estragame | estragate | estragale | estraganos | not used | estragales | |
accusative | estragame | estragate | estragalo, estragala | estraganos | not used | estragalos, estragalas | |
with formal second-person singular imperative estrague | |||||||
dative | estrágueme | not used | estráguele, estráguese | estráguenos | not used | estrágueles | |
accusative | estrágueme | not used | estráguelo, estráguela, estráguese | estráguenos | not used | estráguelos, estráguelas | |
with first-person plural imperative estraguemos | |||||||
dative | not used | estraguémoste | estraguémosle | estraguémonos | estraguémoos | estraguémosles | |
accusative | not used | estraguémoste | estraguémoslo, estraguémosla | estraguémonos | estraguémoos | estraguémoslos, estraguémoslas | |
with informal second-person plural imperative estragad | |||||||
dative | estragadme | not used | estragadle | estragadnos | estragaos | estragadles | |
accusative | estragadme | not used | estragadlo, estragadla | estragadnos | estragaos | estragadlos, estragadlas | |
with formal second-person plural imperative estraguen | |||||||
dative | estráguenme | not used | estráguenle | estráguennos | not used | estráguenles, estráguense | |
accusative | estráguenme | not used | estráguenlo, estráguenla | estráguennos | not used | estráguenlos, estráguenlas, estráguense |
Derived terms
Further reading
- “estragar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014