fiñval

Breton

Etymology

From Middle Breton fifual, from Proto-Brythonic *hwɨβid, from Proto-Celtic *xswibīti, from Proto-Indo-European *ksweybʰ-.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈfĩː.val/

Verb

fiñval

  1. move, shift, twitch, flick
    N’heller ket fiñval anezi gant ar pounner eo.
    We can't move it because it's so heavy.

Conjugation
Conjugation of fiñval
Personal forms
Indicative Conditional Imperative
Present Imperfect Preterite Future Present Imperfect
1s fiñvan fiñven fiñvis fiñvin fiñvfen fiñvjen -
2s fiñvez fiñves fiñvjout fiñvi fiñvfes fiñvjes fiñv
3s fiñv fiñve fiñvas fiñvo fiñvfe fiñvje fiñvet
1p fiñvomp fiñvemp fiñvjomp fiñvimp fiñvfemp fiñvjemp fiñvomp
2p fiñvit fiñvec'h fiñvjoc'h fiñvot fiñvfec'h fiñvjec'h fiñvit
3p fiñvont fiñvent fiñvjont fiñvint fiñvfent fiñvjent fiñvent
0 fiñver fiñved fiñvjod fiñvor fiñvfed fiñvjed -
Impersonal forms Mutated forms
Infinitive fiñval Soft mutation after a a fiñv-
Present participle o fiñval Mixed mutation after e e fiñv-
Past participle fiñvet (auxiliary verb: kaout) Soft mutation after ne/na ne/na fiñv-

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.