finaĉi

Esperanto

Etymology

From fini (“to end”) +‎ -aĉ-.

Pronunciation
  • IPA(key): [finˈat͡ʃi]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -at͡ʃi
  • Hyphenation: fin‧aĉ‧i

Verb

finaĉi (present finaĉas, past finaĉis, future finaĉos, conditional finaĉus, volitive finaĉu)

  1. (transitive) to end badly

Conjugation
Conjugation of finaĉi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense finaĉas finaĉis finaĉos
active participle finaĉanta finaĉantaj finaĉinta finaĉintaj finaĉonta finaĉontaj
acc. finaĉantan finaĉantajn finaĉintan finaĉintajn finaĉontan finaĉontajn
passive participle finaĉata finaĉataj finaĉita finaĉitaj finaĉota finaĉotaj
acc. finaĉatan finaĉatajn finaĉitan finaĉitajn finaĉotan finaĉotajn
nominal active participle finaĉanto finaĉantoj finaĉinto finaĉintoj finaĉonto finaĉontoj
acc. finaĉanton finaĉantojn finaĉinton finaĉintojn finaĉonton finaĉontojn
nominal passive participle finaĉato finaĉatoj finaĉito finaĉitoj finaĉoto finaĉotoj
acc. finaĉaton finaĉatojn finaĉiton finaĉitojn finaĉoton finaĉotojn
adverbial active participle finaĉante finaĉinte finaĉonte
adverbial passive participle finaĉate finaĉite finaĉote
infinitive finaĉi imperative finaĉu conditional finaĉus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.