grandineus
Latin
Etymology
From grandō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ɡranˈdi.ne.us/, [ɡrän̪ˈd̪ɪneʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡranˈdi.ne.us/, [ɡrän̪ˈd̪iːneus]
Adjective
grandineus (feminine grandinea, neuter grandineum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | grandineus | grandinea | grandineum | grandineī | grandineae | grandinea | |
Genitive | grandineī | grandineae | grandineī | grandineōrum | grandineārum | grandineōrum | |
Dative | grandineō | grandineō | grandineīs | ||||
Accusative | grandineum | grandineam | grandineum | grandineōs | grandineās | grandinea | |
Ablative | grandineō | grandineā | grandineō | grandineīs | |||
Vocative | grandinee | grandinea | grandineum | grandineī | grandineae | grandinea |
References
- “grandineus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- grandineus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.