immutaturus

Latin

Etymology

Future active participle of immūtō

Participle

immūtātūrus m (feminine immūtātūra, neuter immūtātūrum); first/second declension

  1. about to change

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative immūtātūrus immūtātūra immūtātūrum immūtātūrī immūtātūrae immūtātūra
Genitive immūtātūrī immūtātūrae immūtātūrī immūtātūrōrum immūtātūrārum immūtātūrōrum
Dative immūtātūrō immūtātūrae immūtātūrō immūtātūrīs immūtātūrīs immūtātūrīs
Accusative immūtātūrum immūtātūram immūtātūrum immūtātūrōs immūtātūrās immūtātūra
Ablative immūtātūrō immūtātūrā immūtātūrō immūtātūrīs immūtātūrīs immūtātūrīs
Vocative immūtātūre immūtātūra immūtātūrum immūtātūrī immūtātūrae immūtātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.