imperativus
Dutch
Etymology
Borrowed from Latin imperātīvus.
Noun
imperativus m (plural imperativi or imperativussen, diminutive imperativusje n)
- (grammar) the imperative mood or a word therein
Synonyms
Latin
Alternative forms
- inperātīvus
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /im.pe.raːˈtiː.u̯us/, [ɪmpɛräːˈt̪iːu̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /im.pe.raˈti.vus/, [imperäˈt̪iːvus]
Adjective
imperātīvus (feminine imperātīva, neuter imperātīvum, adverb imperātīvē); first/second-declension adjective
- Of or proceeding from a command, commanded.
- (grammar) imperative
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | imperātīvus | imperātīva | imperātīvum | imperātīvī | imperātīvae | imperātīva | |
Genitive | imperātīvī | imperātīvae | imperātīvī | imperātīvōrum | imperātīvārum | imperātīvōrum | |
Dative | imperātīvō | imperātīvō | imperātīvīs | ||||
Accusative | imperātīvum | imperātīvam | imperātīvum | imperātīvōs | imperātīvās | imperātīva | |
Ablative | imperātīvō | imperātīvā | imperātīvō | imperātīvīs | |||
Vocative | imperātīve | imperātīva | imperātīvum | imperātīvī | imperātīvae | imperātīva |
Derived terms
Related terms
Descendants
- Catalan: imperatiu
- English: imperative
- French: impératif
- Galician: imperativo
- Italian: imperativo
- Portuguese: imperativo
- Romanian: imperativ
- Spanish: imperativo
References
- “imperativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- imperativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.